QUE MAL QUE HAI?

I

ah, que gran bem de amor
que eu sinto e hai de facer-me
eterno entre mortais

ben de amor que sexa
como unha inmensa dor
e que deixa-se verter en
cantigas polos laranxas

que mal habería
que non se o sentise
no presentir
dun néboa enegrecida

ah, que ben habería máis
que o ben das flores
saudando Deus no alborexar


II

ah, doces acordes da morte
das vas cantante carpideiras
que levarán en vôo a mi’alma
cando o corpo canso se romper
ao peso enorme que o pasado
revive sobre pés claudicantes

se en revés hei solicitado a protección
da virxe santa, e se tanto me gusta
manter-me infiel á sorte
e se te saciei a fame tanta,
que entón ti matou-me a sede
co teu mel...

non te quero revisitar outrora
como en posteridade,
estiven a loitar
e, por letargo, tamén me perdín
en soño, por non soporta acordar


III

na praia das ilusións perdidas
ninguén che sabía
nin eu que che tiven che sabía
ninguén che coñecía
a punto de che prever
a bonomia dun consumado e bo destino

inda que te queira na miña vida
non me libro de sentir
a sensación dúbia dun cruel desatino


Arthur de Bastavalles